Model Strukturalny

-

Freud opisał psychikę uwzględniając trzy struktury, jakie w nim występują. Do tych struktur zaliczył id, ego i superego.

Id dotyczy obszarów związanych z popędami oraz ich psychicznych reprezentacji. Zawierają się w tej strukturze dążenia libidinalne oraz agresywne. Id chciałoby spełnienia od razu. To, co dzieje się w id opiera się na procesie pierwotnym.

Ego jest związane z funkcjonowaniem psychicznym, odpowiedzialnym za myślenie i kontakty ze środowiskiem. Pełni ważną rolę, w nasyceniu potrzeb id. Stara się spełnić pragnienia popędowe, jednocześnie biorąc pod uwagę to, co dzieje się w rzeczywistości. Ego monitoruje możliwości zaspokojenia potrzeb, za pomocą obserwacji, rozważania, łączenia treści i abstrakcyjnego myślenia.

Superego jest strukturą, w której znajdują się wewnętrzne zasady, co można, co jest pożądane, a co jest niedopuszczalne.

Zachowanie każdego człowieka, to o czym myśli, jakie ma fantazje oraz to, co mu się śni łączy w sobie części id, ego i superego.

 


Między strukturami id, ego i superego pojawiają się konflikty, które wynikają z napierania na siebie przeciwnych potrzeb, czy dążeń. Życie człowieka jest stałym procesem godzenia ze sobą różnych, doświadczanych konfliktów.

Każdy, od okresu dzieciństwa, uczy się, że nie wszystkie potrzeby udaje się od razu zaspokoić. Dziecko, chciałoby w danym momencie wyjść na podwórko i się bawić, ale jest to niemożliwe, ponieważ za godzinę czeka je wizyta u lekarza. Potrzeba id dąży do zaspokojenia, dziecko chciałoby natychmiastowej przyjemności na placu zabaw. Pojawia się konflikt. Ego wie o potrzebie zabawy, ale zdaje sobie sprawę, że jest to niemożliwe w tym momencie. Rzeczywistość wymaga tego, by pójść na umówioną wizytę. Dziecku robi się przykro. W tej sytuacji uaktywnia się również superego. Wewnętrzne zasady sterują tym, co zrobić. Dziecko wie, że wizyta u lekarza jest ważna i trzeba na nią iść, dlatego postanawia pobawić się na placu zabaw po powrocie.

 

Tekst został opracowany na podstawie książki Agnieszki Leźnickiej- Łoś „Podstawy terapii psychoanalitycznej”.

Opublikowane zdjęcia pochodzą z witryny internetowej Pixabay.

  

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Dla kogo psychoterapia psychoanalityczna?

-
  Psychoterapia psychoanalityczna pomaga dorosłym, młodzieży, dzieciom, doświadczającym cierpienia z powodu: a)       Zaburzeń nastroju - trudności z tej grupy charakteryzują się doświadczanym uczuciem przygnębienia. Spowolnieniu ulega napęd psychoruchowy. Kłopot sprawia koncentrowanie się na zadaniach. Często doświadcza się beznadziei dotyczącej przyszłości. Zaburzenia z tej grupy powodują znaczne zakłócenia snu, zmiany w apetycie, zmniejszoną energię. Do zaburzeń nastroju zalicza się zaburzenia afektywne dwubiegunowe oraz depresyjne.   b)      Zaburzeń lękowych - trudności związane z odczuwaniem nadmiernego lęku oraz towarzyszące im zaburzenia zachowania, tj., zespół lęku uogólnionego, fobie, lęk separacyjny, mutyzm wybiórczy.   c)       Zaburzeń osobowości - zakłócenie funkcjonowania osobowości, wiążące się ze znacznymi ograniczeniami osobistymi i społecznymi. Objawami tych zaburzeń są upoś...
Czytaj więcej

Podstawowe informacje o psychoanalizie

-
Obraz
  Psychoanaliza to dziedzina wiedzy, skupiona na eksploracji psychiki człowieka. Twórcą psychoanalizy jest Zygmunt Freud. Psychoanalizę można rozumieć z kilku perspektyw:   a)       Uporządkowanej nauki o postępowaniu i naturze człowieka. b)     Technice poznawania psychiki. c)     Psychoterapeutycznej procedurze, pozwalającej na obniżenie negatywnych uczuć oraz  poznania siebie.    Informacje z zakresu psychoanalizy odnoszą się do standardowych kwestii związanych z psychiką i rozwojem człowieka oraz do każdego typu zaburzeń. Teoria psychoanalityczna daje szansę by zrozumieć ludzkie funkcjonowanie począwszy od dzieciństwa aż po okres wieku podeszłego. Dwoma filarami teorii psychoanalitycznych jest założenie o determinizmie psychicznym oraz występowanie nieświadomości. Determinizm jest związany z tym, że wszystko co się dzieje ma swoją przyczynę. W umyśle ludzkim nie ma spraw przypadkowych. Myśli, fantazje, działani...
Czytaj więcej

Teoria Topograficzna. Świadomość. Przedświadomość. Nieświadomość.

-
Freud opracował teorię topograficzną, w której nakreślił  trzy obszary w psychice ludzkiej. Pierwszym obszarem jest świadomość, a kolejnymi, umieszczonymi niżej jest przedświadomość i nieświadomość. Nie mają one konkretnego położenia, a raczej dotyczą tego, jak skonstruowany jest umysł człowieka. Uczucia, to co się wydarzyło w przeszłości, aktualne potrzeby z którymi człowiek ma stały kontakt i jest w stanie bezpośrednio o nich myśleć to obszar świadomości. Świadomość kształtuje się w związku z wtórnym procesem myślenia. Bazuje on na sensie, języku oraz rozsądnym myśleniu, biorącym pod uwagę to, co dzieje się w rzeczywistości. Świadomość rozwija się na bieżąco, wraz z rozwojem poznawczym. Zdajemy sobie sprawę, że odczuwamy głód i planujemy, że pójdziemy do sklepu, kupić kanapkę. Rozumiemy, dlaczego unikamy kolegi, który jest dla nas niemiły. Przedświadomość to sfera, gdzie uwaga człowieka nie jest bezpośrednio skupiona na treści tego co się dzieje/działo, ale znajduje się bl...
Czytaj więcej